δρομικός

-ή, -ό (AM δρομικός, -ή, -όν)

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον δρόμο, στο τρέξιμο («δρομικό αγώνισμα»)

2. ο ικανός στο τρέξιμο, γοργοπόδαρος («δρομικός σκύλος»)

νεοελλ.

φρ. α) «δρομικός λίθος ή πλίνθος» — αυτός που κατά την οικοδόμηση τοποθετείται με την επιμηκέστερη πλευρά προς τον τοίχο

β) «δρομικός τοίχος» — ο τοίχος στον οποίο οι λίθοι ή οι πλίνθοι είναι διατεταγμένοι κατά τον πιο πάνω τρόπο

γ) «δρομική στρώση» ή «δρομικό χτίσιμο» — αυτό που αποτελείται από δρομικούς λίθους ή πλίνθους

μσν.

φρ. «δρομικός ναός» — η βασιλική, ναός που στο εσωτερικό διαιρείται με σειρές κιόνων σε κλίτη ή δρόμους

αρχ.

το ουδ. ως ουσ. τὸ δρομικόν ή τὰ δρομικά

αγώνας, διαγωνισμός δρόμου.